Jak zostałem świętym Filipem Neri…
ks. Kazimierz Krawczyk COr
5 listopada 2020 roku
Dzisiaj, 5 listopada Rzym okryje się żałobą. Mieszkańcy Wiecznego Miasta, a zapewne wielu mieszkańców Włoch będzie żegnało lubionego aktora, reżysera teatralnego i operowego, pisarza, założyciela szkoły aktorskiej „Laboratorium sztuki scenicznej”, a przede wszystkim dobrego Człowieka. W liturgii pogrzebowej w kościele Artystów przy Piazza del Popolo będzie uczestniczyło tylko 60 osób, ale tysiące będzie obecnych przed ekranami telewizorów. Będą go żegnali z żalem, bo dla nich Gigi (Luigi) Proietti był kimś bliskim.
Wydaje się, iż za pomocą powyższego cytatu Duch Święty w kilku słowach przekazał główną prawdę religijną. Ta właśnie okoliczność sprawia, że robi to na nas szczególne wrażenie. Prawda ta bowiem jest ogłaszana w tej czy innej formie w każdej części Pisma Świętego. Mówi się nam ciągle na nowo, że uświęcenie grzesznych stworzeń było tym doniosłym celem, który przyświecał naszemu Panu, gdy przyjmował naszą naturę. Stąd też nikt inny jak tylko święty zostanie przyjęty ze względu na Pana w dniu ostatecznym. Cała historia odkupienia, przymierze miłosierdzia we wszystkich swoich częściach i postanowieniach, przyznaje, że świętość stanowi warunek konieczny dla osiągnięcia zbawienia. Nawet i nasze naturalne sumienie również poświadcza tę prawdę. Jednakże, to, co wynika z historii i jest zaleceniem przykazania, w powyższym cytacie z Pisma Świętego zostaje stwierdzone w sposób doktrynalny, jako doniosły i konieczny fakt, jako skutek straszliwego, nieodwracalnego prawa, wynikającego z natury rzeczy, oraz z niezgłębionego postanowienia Boskiej Woli.
